Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam:
52e verslag – ma. 23.11.09 – 5 deelnemers.

Om 20 uur opent de gespreksleider de bijeenkomst, heet de aanwezigen welkom en nodigt deze uit tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond. Hierop doet A de volgende suggestie:

Zoals jullie weten heb ik de afgelopen jaren veel, vergeefse, pogingen ondernomen om mijn leven op orde te krijgen. Het resultaat is niet om over naar huis te schrijven. Het is eigenlijk een grote struikelpartij en het lukt mij niet vat te krijgen op mezelf. Ik bedoel bijvoorbeeld plannen te bedenken en die ook werkelijk uit te voeren, of ‘gewoon’ goed voor mezelf te zorgen. Eigenlijk dus een hele reeks van teleurstellingen, waarvan ik de oorzaak voortdurend buiten mezelf zocht. Maar ik vond ‘m niet. Want ik zocht verkeerd. Ik heb mij dat de afgelopen weken opeens gerealiseerd.
Toen besefte ik namelijk dat ik in mezelf moet zoeken. Dat ik mij ‘heel gewoon’ heb gedragen als een onvolwassen figuur, die zelf geen echte eigen verantwoordelijkheid neemt en min of meer als een verwend kind afwacht tot zijn omgeving de rommel voor hem opruimt. En als dat was gebeurd, weer gewoon begint met het maken van nieuwe rommel vanuit de verwachting dat anderen hem (weer) te hulp zullen schieten.

En toen dacht ik ook opeens: ik ga proberen dat te veranderen en dus die verantwoordelijkheid voortaan wel zelf op te pakken en misschien daardoor ook meer op een volwassen manier het leven in te vullen. Ik moet daarbij ook denken aan de film De Blechtrommel en het leitmotiv daarin ‘Ich will nicht wachsen’ – in zeker opzicht voel ik mezelf nog steeds een jochie – wilde niet volwassen worden – maar krijg nu een andere kijk op mezelf – krijg ook meer contact.

Herkennen jullie deze situatie in je eigen leven? Dus iets in de geest, dat verslaving (ook) te maken heeft met onvolwassenheid oftewel: weglopen voor je verantwoordelijkheid. Zo blijf je dus aan de andere kant eigenlijk zitten met een hoop boosheid. Gewoon omdat andere mensen een deel van je zelfstandigheid invullen. En die boosheid richt zich dus weer op de mensen die je willen helpen en dat is dan meestal ook je directe omgeving. Maar misschien is uiteindelijk nog het meest negatieve, dat je door zo’n redenering zelf nooit uit je isolement en passief gedrag komt, incl. het feit dat je je niet kunt bevrijden van je eigen dwangmatig gedrag of te wel de verslaving, waar het dus misschien ook gewoon een onderdeel van is.

Na enige discussie blijkt eenieder akkoord met dit voorstel en de ronde begint:
Continue reading…

maar nuchter leven
nog veel meer……..

uit 24 kroegverzen
van
Jan Boerstoel

Werkgroep Buitenveldert / A.J.Ernststraat 112 / Amsterdam:
51e verslag – ma. 16.11.09 – 7 deelnemers, w.v. 1 nieuw.

Na opening van de bijeenkomst om 20 uur, worden de aanwezigen welkom geheten, speciaal de nieuweling ten behoeve van wie de gespreksregels worden voorgelezen. Aansluitend geeft de gespreksleider gelegenheid tot het doen van voorstellen ter bepaling van het gespreksonderwerp.

A neemt het woord en vertelt dat hij voor de zoveelste keer heeft moeten ervaren zijn toevlucht te hebben genomen tot de drank. Dit keer heeft hij echter steun gezocht bij een (nieuw?) verslavings-instituut, in de buurt van Ede(?). Aldaar werd een behandelmodel toegepast waar nadrukkelijk wordt ingegaan op gebeurtenissen in de jeugd, vanuit de opvatting dat ook in
die periode het onvermogen is ontstaan en kennelijk wortel heeft geschoten voor wat betreft het (niet) kunnen verwerken van tegenslagen op een constructieve manier, maar in plaats daarvan e.e.a. afdekken met overmatig drankgebruik (of andere middelen).
Zijn vraag is thans hoe de andere aanwezigen, terugkijkend, hun verleden ervaren: is overmatig gebruik gekoppeld aan de behoefte om narigheid te camoufleren en is gelijktijdig ook het onvermogen gegroeid om te matigen, resp. te stoppen, en is daarvan al sprake vanaf jonge leeftijd?
Continue reading…

Distributie:groepsdeelnemers+blog:www.verslavingalsgeschenk.nl

Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam:
50e verslag – ma. 9.11.09 – 9 deelnemers.

Na opening van de bijeenkomst, worden de aanwezigen uitgenodigd tot het doen van een voorstel ter bepaling van het gespreksonderwerp voor deze avond.

A neemt het woord en zegt: ik zou graag praten over het mogelijk verband tussen angst en verslaving, vooral vanuit de invalshoek van oorzaak en gevolg, oftewel kan angst de of in ieder geval een van de oorzaken zijn van verslaving, maar ook omgekeerd veroorzaakt verslaving als zodanig ook soms of altijd angst. In dit verband las ik over een briljant cardioloog, een zekere Olivier Ameisen, die ongeveer 30 jaar terug naar Amerika ging, maar zo onzeker en angstig was dat hij aan de drank raakte en op enig moment bijna dood was, maar juist toen een middel ontdekte, dat werd gebruikt voor MS-, maar ook voor coke-patienten, genaamd ‘baclofen’ – hij ging dat middel ook zelf gebruiken – dat wil zeggen 15x de ‘gewone’ dosering – en vervolgens constateerde hij van het dwangmatig drankgebruik te zijn bevrijd en dat alles zonder bijwerkingen en zonder angst.
Continue reading…

Werkgroep Buitenveldert / A.J. Ernststraat 112 / Amsterdam:
49e verslag – ma. 3.11.09 – 7 deelnemers, waarvan 2 nieuw

Mededeling: op 12 december is er voor degenen die voorlichting geven een training voorlichting.

De nieuwelingen worden welkom geheten, waarna de gespreksregels worden voorgelezen en de aanwezigen worden uitgenodigd tot het doen van een voorstel om het gespreksonderwerp voor deze avond te bepalen.

A. Geeft aan een afspraak met zichzelf te hebben gemaakt om op maandag of donderdag naar de groep te gaan. Soms heeft hij daar geen zin in. Hij vindt dat hij hierin ook niet dwangmatig moet zijn. Nakomen is ook een training. Hij wil geen smoesjes gebruiken om iets niet te hoeven doen. Hij stelt voor hiervan een gespreksonderwerp te maken.

Uit de reacties blijkt duidelijk dat groep dit voorstel volgaarne volgt.
Continue reading…